Op zondag verscheen Kevin op het kampterrein om te vertellen dat hij als eerste een navigatieproef op het lijstje had staan. Dit staat bij de verkenners natuurlijk bekend als een hike. Met een wat moeizame start kregen de heren het lopen in de vingers en kwamen ze aan op het eindpunt. Gek genoeg leek dit terrein alles behalve op het kampterrein. Er lagen wel wat zeilen en hun matjes waren ook al aanwezig. Toen drong het door dat Kevin nog een verrassing in petto had. Er werd primitief geslapen onder een zeiltje! Met wat sisaltouw en een paar bomen was een tent snel gemaakt. Al dat lopen maakt natuurlijk hongerig maar dan moest er wel hout gehaald worden om te kunnen eten. Want gasflessen vind je niet zomaar in de wildernis. Het werd dus koken en bakken op een kampvuurtje.
Op maandag moesten de heren met behulp van een moderne techniek, ook wel bekend onder de naam GPS, terug lopen naar het kampterrein. Na wat rust was het tijd voor de volgende proef van Kevin Rons. Dit keer moesten de heren lekkere en minder lekkere dingen proeven voor punten. Weigeren mocht ook maar dat kostte punten. Ze lieten zich niet kennen dus niemand heeft ook maar 1 item geweigerd! Petje af want een hap sambal is niet bepaald een lekkernij.
Ook survivallers komen wel eens een stad tegen dus dinsdag was het tijd van een tripje naar Apeldoorn waar vooral nieuw rantsoen werd ingeslagen door de kids. Deze dag stond ook in het teken van primitief koken zonder pannen. Ze kregen een budget en mochten zelf hun eten uitzoeken en daarna zelf pannen van aluminiumfolie maken om op het zelfgestookte vuur te bakken. De hamburgers waren erg populair. 's Avonds kwam Kevin Rons weer langs om een kracht en behendigheidsproef af te nemen. Ook deze keer was het in wedstrijdvorm want de twee gemaakte groepjes streden om het wel of niet doen van de afwas voor de volgende dag. De groepjes werden overigens gevormd via een kampraad waarbij er lootjes getrokken werden en de winnaar van de individuele proef mocht kiezen bij welk groepje hij kwam.
Op woensdag hadden de heren wel een leuke activiteit verdiend. Al moest daarvoor wel eerst 12 km gefietst worden. Om daarna nog een keer te fietsen! Maar dan op een mountainbike. Er was de keuze uit 2 routes. Één van 50 km en één van 5 km. Ze wilden meteen die van 50 doen maar de leiding was erg streng en niet zo sportief dus werd er voor de 5 km gekozen. Uiteindelijk bleek het toch wel een sportieve groep waarbij sommige de route zelfs 4 keer gereden heeft. Het baanrecord staat nu op 12 minuten. Het enthousiasme was niet te stoppen. Zelfs nadat een paar verkenners kennis hadden gemaakt met de grond en er een ritje naar de dokter is geweest voor de zekerheid. Kortom jolijt en vertier. 's avonds begon het naar nachtspel te ruiken. De snorrenpopulatie steeg en toen begon inderdaad het nachtspel. De heren moesten Kevin helpen met het smokkelen van aluminiumfolie want zijn survivalcollega's hadden lucht gekregen van zijn plan om een nieuwe multi-tool van aluminium te maken. Nog lichter en nog meer functies! Dus hebben we als wederdienst Kevin geholpen het aluminium van hem naar een veilige plek te brengen. Het meeste is overgekomen wat een eitje was voor de verkenners na een training van een halve week door de enige echte Kevin Rons.
Om de gebruikte energie weer een beetje aan te sterken voor de laatste loodjes werd er ontbeten met zelfgebakken ei en zelfgebakken tosti's. De spieren waren daarna aan de beurt. Dus kon er heerlijk ontspannen worden in het zwembad 10 km verderop. Helaas moesten we na het zwemmen afscheid nemen van Nick want die ging op vakantie richting zijn volgende avontuur. Het was verder een rustige avond maar de nacht had nog iets in petto voor de survivaller's-in-spe. Dat was een dropping midden in het bos. Gelukkig viel ook deze noot te kraken dus na een uur stevig marcheren waren ze weer terug op het kampterrein om lekker te slapen/keten.
Tot groot ongeloof van de jongens en vooral de leiding was het vrijdag alweer tijd om te gaan denken aan het afbreken van het kamp. Dus de keuken werd ontmanteld en de meeste spullen netjes opgeborgen in kisten en nog een laatste afwas. Toen hebben we voor de laatste keer deze week de fiets gepakt en zijn we weer naar Apeldoorn gefietst. Wat de verkenners daar stond te wachten was een verassing totdat we de fietsen voor een bowlingcentrum parkeerden. Binnen 2 seconden rook het er naar ongewassen voeten want de bowlingschoenen werden aangetrokken door 10 scouts. Na een hele rits strikes en spares waren de heren en leiding toch wel wat hongerig geworden. Gelukkig zat er toevallig een Mc Donalds op de route naar het kampterrein dus zijn we daar maar neergestreken voor het laatste avondmaal van het kamp.
Zaterdag is iedereen huilend teruggegaan naar Voorhout om toch wel stiekem een beetje blij te zijn dat ze daar werden opgewacht met een warm onthaal. Gelukkig zijn de foto's er nog en die kan je op onderstaande link vinden.
