Cleopatra zelf was geen ster in sluipen, maar de kabouters gelukkig wel. Dus binnen een mum van tijd hadden zij de amulet weten af te pakken. Hoewel Cleopatra de amulet direct weer omgedaan had, bleek hij s avonds wederom gestolen te zijn! En de dief was nergens te bekennen. De dappere kabouters besloten de volgende dag achter de dief aan te reizen.
En daarmee belandden ze op zondag in het nog onontdekte Amerika van Pocahontas (bij de kabouters ook wel bekend als Pakmehandtas of Pocemontas). Pocahontas had geen dief gezien, maar dat nam niet weg dat ze wel een kijkje wou nemen bij de hut waarvan de kabouters dachten dat de dief het als tijdelijke woning gebruikte. Daarna hebben de kabouters een Indianendans om het clubhuis gedaan en in de kampvuurkuil een echt Indiaans liedje gezongen. Naar oud-Indiaans gebruik kregen de kabouters daarna van de leiding en Pocahontas mooie touwtjes in hun haar geknoopt. s Avonds was het tijd voor het eerste echte kampvuur. Dat was erg leuk en gezellig, totdat de tijdreisdief het feest kwam verstoren door in vliegende vaart voorbij te stuiven en ondertussen de verentooi van Pocahontas afpakte! Leiding Rens probeerde de dief nog tegen te houden, maar helaas was de dief te snel. Omdat het te donker was om met zn allen de dief achterna te gaan en omdat iedereen toch wel een beetje was geschrokken, besloot de leiding dat het tijd was om te gaan slapen. Maandag zou een betere dag zijn om de achtervolging in te zetten.
Maandag kwamen de kabouters met hun leiding aan in het Stenen Tijdperk, waar Oegaboega de Holbewoner hun opwachtte. Oegaboega gaf de kabouters een lijstje mee met voedsel waar ze op moesten gaan jagen en wat ze moesten verzamelen voor het avondeten. Ook in het Stenen Tijdperk bleken er gelukkig supermarkten te zijn, dus nadat de kabouters in de stad snoep en ansichtkaarten hadden verzameld, en de leiding bijna een olifant had gekocht van een Goed Doel, mochten de kinderen in de supermarkt op zoek gaan naar de spullen die op hun lijstje stonden. Caileigh was maar wát blij toen ze ontdekte dat supermarkten in de oertijd reuzenkipnuggets (lees: schnitzels) hadden. Alle lekkernijen die de kabouters hadden verzameld, werden in de kampvuurkuil op dakpannen klaargemaakt. Na het eten en na wat gezellige kampvuurliedjes, was het stikdonker en was het tijd voor een sluipspel onder leiding van Oegaboega. Hij legde uit dat er in het bos herten zaten, die je heel voorzichtig moest benaderen om ze te kunnen vangen. De herten werden bij dit avondspel gespeeld door de leiding. Als een hert een kabouter hoorde naderen, werd er op haar geschenen en moest ze opnieuw beginnen. Eerder al, bij Cleopatra, hadden de kabouters laten zien dat ze heel goed stil kunnen zijn, en nu kwam die kwaliteit weer goed van pas, want het duurde niet lang, of alle herten waren gevangen. Inmiddels had de dief het ook voor elkaar gekregen om Oegaboegas scheersteen te stelen
De volgende dag bleek de dief naar het Romeinse Rijk te zijn gereisd, dus de kabouters en de leiding gingen erachter aan. In het Romeinse Rijk ontmoetten ze niemand minder dan Julius Caesar! Van hem leerden de kabouters speciale routetechnieken waarmee de dief misschien wel gevonden kon worden. Voor de meeste groepjes bleken de routes toch wat hoog gegrepen te zijn en doorweekt van de regen kwamen de kabouters na een paar uur weer terug bij het clubhuis, waar ze een heerlijk Romeins voetenbad (met of zonder chocomel erin ) kregen. s Avonds was er tijd voor nog meer ontspanning in de vorm van een film van Asterix & Obelix.
Op woensdagochtend bleek de lauwerkrans van Ceasar gestolen te zijn en de dus gingen de kabouters de tijdreisdief achterna naar de toekomst, waar Titatechno de Robot al stond te wachten, omdat hij in de boeken had gelezen dat de kabouters eraan zouden komen. Titatechno vermoedde dat de dief naar het mediamuseum gegaan was, dus ook de kabouters gingen daar naartoe. Helaas was er geen spoor van de dief, maar er waren wel heel veel andere leuke dingen te doen, zoals zelf meespelen in een soap, een foto bewerken en nog veel meer. s Avonds was er wederom een kampvuur en werd er nog enthousiaster meegezongen met Hup ouwe zeeman en Zeppelin dan de andere avonden. Opnieuw werd de gezelligheid van het kampvuur verstoord. Gillend kropen de kabouters bij elkaar, toen ze in de verte twee mannetjes zagen rondspringen, die armen en benen en een hoofd van breeklichtjes hadden. Vermoedelijk waren de mannetjes minstens zo bang voor de kabouters als zij voor hen, want plotseling renden ze weg. De kabouters volgden daarop het spoor van breeklichtjes dat ze achterlieten en vonden aan het eind van het spoor een brief van de dief. Daarin vertelde de dief dat hij alle spullen gestolen had voor zijn verzameling. Ook de partybatterij van Titatechno was nu onderdeel van die verzameling geworden. Sommige kabouters werden er bijna radeloos van: telkens weer werd er iets gestolen en nooit hadden ze een kans om de dief te pakken!
De leiding probeerde de moed erin te houden, door donderdag toch weer verder te reizen, naar het oude Chinese rijk. En daar ontmoetten ze Hoelang de Chinees. Na wat kennismakingsspelletjes zoals de Chinese muur, gingen de kabouters op weg naar het zwembad, waar ze de hele middag in het water gespeeld hebben. Na het avondeten, dat bestond uit nasi en alleen met echte Chinese stokjes gegeten mocht worden, ging Hoelang de kabouters uitleggen hoe mensen in China vuurwerk maken. De kabouters mochten allerlei chemische stofjes die verdacht veel op suiker leken, bij elkaar doen en heel goed mengen. Toen dat gedaan was, stak Hoelang het mengsel in de kampvuurkuil aan, waarna iedereen kon genieten van prachtig vuurwerk. Daarna was het tijd voor een dierengeluidenspel met dieren van de Chinese horoscoop. Vooral de slang was moeilijk te horen/vinden. Aan het eind van het spel bleek Hoelang bewusteloos geslagen te zijn en was zijn Chinese waaier gestolen. Omdat het inmiddels al bedtijd was, besloot de leiding dat het beter was om vrijdag een uitgebreide zoekactie te doen.
Maar al voordat het vrijdag was, werden de kabouters wakker gemaakt. De leiding had namelijk ontdekt dat de tijdreisdief s nachts reist en hij was zojuist naar de Tweede Wereldoorlog gegaan. De kabouters kleedden zich zo snel als ze konden aan, om snel door de tijdmachine te gaan. In de Tweede Wereldoorlog moesten de kabouters met behulp van voedselbonnen het ontbijt verzamelen. Maar onderweg konden ze ook NSBers tegenkomen die het eten afpakten. Het lukte de kabouters om voldoende eten te verzamelen, maar omdat er van de tijdreisdief geen spoor was, zijn ze weer gaan slapen.
Vrijdagochtend, na het ontbijt op bed, bleek de dief toch weer verder gereisd te zijn, namelijk naar de jaren 80. De kabouters en de leiding gingen daar dus ook heen en ze ontmoetten er Discorolo. Vooral de kabouters vonden de ietwat vrouwelijke, fleurige kleding van Discorolo erg mooi. Met discorolo speelden de kabouters het toepasselijke spel Annemaria fotomodel. Plotseling werd er een brief gevonden waarin de kabouters en hun leiding werden uitgenodigd voor een feestje. Wie het feestje gaf, was onduidelijk, maar omdat Discorolo zo dol was op feestjes, besloten de kabouters ook te komen. Alle kabouters hadden wat leuks voorbereid voor het feestje en daarom was het eigenlijk een beetje een schok toen ze erachter kwamen wie degene was die het feestje gaf. Dat was namelijk de Tijdreisdief!! Hij bleek alles alleen maar gestolen te hebben om ervoor te zorgen dat er veel bijzondere mensen op zijn feestje zouden komen. Ook alle mensen van wie hij wat had gestolen waren uitgenodigd en kregen ter plekke hun spullen terug. Tot niet al te laat werd er gefeest en werden er liedjes gezongen bij het kampvuur, want de volgende ochtend, moesten ze al vroeg uit de veren om in te pakken, op te ruimen en terug naar 2010 te gaan.